Δευτέρα 21 Μαρτίου 2011

Φαμίλια



Μες της νυχτιάς τη σιωπή
Ο νους καθάριος λειτουργεί
Με αναμνήσεις και όνειρα μαζί
Φέρνει την πλάση γύρα

Έχει τη χάρη της κι αυτή
Σαν γύρω σου μαζεύεται φαμίλια
Και να χαρές τσιρίσματα
Γίνεται όμορφη ζωή

Μη φοβηθείς σαν έξω έρχεται
της χειμωνιάς η καταιγίδα
σαν καπετάνιος κράταγε
του καραβιού την πυξίδα

Θεμέλιο βάλε σίγουρο
Στην όμορφη φαμίλια
Να ‘ ναι η ζωή σου ήσυχη
Γλυκιά  τα όνειρά σου

Να χεις φαμίλια σεβαστή
Τους πόνους να γλυκαίνει
Σαν θα γίνεις ανήμπορος
Να σου κρατά το χέρι

Τη σωφροσύνη δίδαξε
Να χεις για οδηγό σου ειρήνη
Σε  τούτο  τον κόσμο που ΄ρθαμε  
Κανείς μας δεν θα μείνει

Ευτυχισμένος ο γονιός
Αν αυτά τα κάνει πράξη
Γιατί είναι υ ευθύνη του τρανή
Πριν η ψυχή πετάξει……..




Γραμμένο από Αθανασία Λύτρα, τη  σύζυγο Ηλία

Τρίτη 15 Μαρτίου 2011

Αγνάντεμα



Τούτο τ αγνάντεμα
δεν είναι μόνο
των οματιώνε χάρμα
είν’ της ψυχής τ’ ανέβασμα
στου ονείρου τ’ αρμα.
Και σεριανάει στα πέρατα
όλου τ’ απάνου κόσμου
στα μήκη και στα πλάτη
αλαφιασμένη και τρελή
σ’ αφηνιασμένο άτι.
Κι’ είναι η απόσταση πολλή
η ανύψωση μεγάλη
λες το θεό θα φτάσει
να διαφεντέψει από ψηλά
γη, ουρανό-την πλάση….
Και σαν η αύρα του Γιαλού
η υγρασία του Νοτιά
ή της ξαστεριάς το Βοριαδάκι
σ’ ανατριχιάσει και κοπεί
το μαγεμένο ταξειδάκι
Μη χολοσκάς ψυχούλα μου
που άφησες το Άπειρο
τ’ απέραντο μυστήριο
και ξαναμπαίνεις στ’ άχαρο
της ζωής το κολαστήριο
Χρειάζονται τα όνειρα
στον ύπνο και στο ξύπνιο
σ’ ιδανικές στιγμές
όμως μην αμφιβάλεις
έχει και η πεζότητα χαρές…..


Τετάρτη 9 Μαρτίου 2011

‘’ Ας Είταν’’



Δεν είναι για όλους η ζωή
μ ‘όμορφους στοίχους τραγουδάκι
με το τόσο σπάνια μουσική
σαν του χωριού μου το ρυάκι

Είναι για λίγους η ζωή
όπου την ζούνε, τη γλεντάνε
για τους πολλούς είναι οργή
κορμί ψυχή να τυρανάνε

Είναι εργοστάσιο δουλειά
με χέρια ροζιασμένα
είναι μια τίμια φαμίλια
με τα φτερά σπασμένα

Είναι το κουμπάσο, η μιζέρια
τα νιάτα μαραμένα
ο γυρισμός με άδεια χέρια
στα πρόσωπα τ αγαπημένα

Ας είταν για όλους η ζωή
ηλιόλουστο δρομάκι
θεού πρόσωπο να βλέπουν και οι φτωχοί
να χόρταιναν ψωμάκι

Να χανε μοίρα στη χαρά
και σε αγαθά μερίδια
κι όχι σαν πρόσωπο βουβό
να τα δέρνει η καταιγίδα

Η. Λ.