Μες της νυχτιάς τη σιωπή
Ο νους καθάριος λειτουργεί
Με αναμνήσεις και όνειρα μαζί
Φέρνει την πλάση γύρα
Έχει τη χάρη της κι αυτή
Σαν γύρω σου μαζεύεται φαμίλια
Και να χαρές τσιρίσματα
Γίνεται όμορφη ζωή
Μη φοβηθείς σαν έξω έρχεται
της χειμωνιάς η καταιγίδα
σαν καπετάνιος κράταγε
του καραβιού την πυξίδα
Θεμέλιο βάλε σίγουρο
Στην όμορφη φαμίλια
Να ‘ ναι η ζωή σου ήσυχη
Γλυκιά τα όνειρά σου
Να χεις φαμίλια σεβαστή
Τους πόνους να γλυκαίνει
Σαν θα γίνεις ανήμπορος
Να σου κρατά το χέρι
Τη σωφροσύνη δίδαξε
Να χεις για οδηγό σου ειρήνη
Σε τούτο τον κόσμο που ΄ρθαμε
Κανείς μας δεν θα μείνει
Ευτυχισμένος ο γονιός
Αν αυτά τα κάνει πράξη
Γιατί είναι υ ευθύνη του τρανή
Πριν η ψυχή πετάξει……..
Γραμμένο από Αθανασία Λύτρα, τη σύζυγο Ηλία
